Hanio လေဆိပ်ကိုရောက်တဲ့အချိန်မှာ မိတ်ဆွေတွေရဲ့ ပြောပြခဲ့တဲ့အတိုင်း ဗီယက်နမ်လေဆိပ် (လဝက)က အလည်အပတ်ရောက်လာသူအားလုံးကို အလည်အပတ်ဗီဇာအဖြစ် ရက်(၃၀) နေထိုင်ခွင့်  ကို အစစ်အဆေးအမေးအမြန်းမရှိ ပိုက်ဆံတစ်ပြားမှမတောင်းဘဲ ”တဒုန်းဒုန်း” နဲ့ အလွယ်တကူပဲ ထုပေး ပါတယ်။ 

အခြားအာဆီယံနိုင်ငံတွေက (၁၄) ရက်ပဲ အလည်အပတ်ဗီဇာ ပေးနေတဲ့အချိန်မှာ ဗီယက်နမ်က နိုင်ငံခြားသားတွေကို ရက်ရက်ရောရော ရက် (၃၀) တောင် လည်ပတ်ခွင့်ပေးတာ  တွေ့ရပါတယ်။ 

နိုင်ငံခြားရောက်ပြီဆိုရင် ထုံးစံအတိုင်းငွေအချို့လဲပြီး ဖုန်းကတ်ဝယ်ရတော့တာပါပဲ။ တစ်ဒေါ်လာကို ဗီယက်နမ်ဒေါင် ၂၆၀၀၀ ဝန်းကျင်ရပေမယ့် ငွေကြေးဖောင်းပွတဲ့နိုင်ငံဖြစ်တာမို့ လေဆိပ်ကနေ ဟိုတယ် ကို ကားခတောင် ဗီယက်နမ်ဒေါင်တစ်သိန်းခွဲပေးပြီး စီးခဲ့ရပါတယ်။ 

ဗီယက်နမ်နိုင်ငံစီးပွားရေးနဲ့ အလုပ်အကိုင်အခွင့်အလမ်းများအကြောင်း 

ဗီယက်နမ်ဒေါင်သည် ကမ္ဘာပေါ်ရှိ တန်ဖိုးအနိမ့်ဆုံး ငွေကြေးများထဲမှ တစ်ခုဖြစ်တယ်။ ယခုလို တန်ဖိုးနိမ့်နေခြင်းမှာ သမိုင်းအရ စစ်ပွဲများ၊ စီးပွားရေးပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုများနှင့် ယခင်က ငွေကြေးဖောင်းပွမှုများကြောင့် ဖြစ်လာခဲ့ပါတယ်။ 

သို့သော် လက်ရှိတွင် ဗီယက်နမ်၏ စီးပွားရေးသည် တည်ငြိမ်လာပြီး တိုးတက်မှုနှုန်း မြင့်မားလာနေပါပြီ။

ယခုဗီယက်နမ်နိုင်ငံသည် နိုင်ငံရေးတည်ငြိမ်မှုရှိခြင်း၊ လုပ်သားအင်အားများခြင်းနှင့် နိုင်ငံခြား ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှုများ တိုးလာခြင်းတို့ကြောင့် စီးပွားရေး တိုးတက်မှု မြန်ဆန်လာပါတယ်။ 

လွန်ခဲ့သော ၁၀ နှစ်ကျော်က မြန်မာနိုင်ငံ၏ မြို့နယ်တစ်ခုလောက်သာ တည်ရှိနေခဲ့သော (Hanio) မြို့သည် ယခုအခါ ရန်ကုန်မြို့ထက်သာသော ခေတ်မီမြို့တစ်မြို့အဖြစ် ပြောင်းလဲလာပြီး အခြေခံအဆောက်အအုံတွေ၊ လမ်းတံတားတွေ၊ အင်တာနက်နဲ့ လျှက်စစ်မီးစနစ်တွေပါ အဆင့်မြင့်သွားတာကို တွေ့ရပါတယ်။  

(Hanio)မှာ ထိုင်းဘတ် ၇၀၀ ( ၂၀ ဒေါ်လာခန့်) ဖြင့် ကျွန်မတို့ (လင်မယားနှစ်ယောက်နှင့် အသက်နှစ် နှစ်အရွယ် ကလေးတစ်ဦးပါ)  မိသားစုဝင်သုံးယောက်အနေနဲ့ ဟိုတယ်တစ်ခန်း ငှားနေနိုင်ပြီး၊ တစ်နေ့လျှင် စားသောက်စရိတ်လည်း ဒေါ်လာ ၂၅ (ဘတ် ၈၀၀ ဝန်းကျင်) ခန့်ဖြင့် မိသားစုသုံးယောက် စားသောက်နိုင်ခဲ့ပါတယ်။

ဒီအခြေအနကို သုံးသပ်ကြည့်ရရင် (Hanio) မြို့မှာ နေထိုင်တာနဲ့ စားသောက် စရိတ်က အခြားအာဆီယံမြို့ကြီးတွေလို (ဥပမာ ဘန်ကောက်မြို့နဲ့ ကွာလာလမ်ပူမြို့) နှိုင်းယှဉ်ပါက ‌ဈေးနှုန်း အနည်းငယ်သက်သာပြီး မိသားစုသုံးယောက်အနေနဲ့ တစ်နေ့လျှင် ဒေါ်လာ ၅၀ ဝန်း ကျင်ဖြင့် အလည်ပတ်ခရီးစဉ်မှာ သက်တောင့်သက်သာ စားသောက်နေထိုင်နိုင်ပါတယ်။ 

ဒါကြောင့်ဗီယက်နမ်ရဲ့ စီးပွားရေးတည်ငြိမ်မှုနှင့် သက်သာသည့် နေထိုင်စရိတ်များကြောင့် နိုင်ငံခြားရင်း နှီးမြှုပ်နှံသူများနှင့် ပြည်ပအလုပ်သမား များအတွက် လည်စရာကောင်းသော အကြောင်းအရင်းများ ဖြစ်လာပါတယ်။

ကျွန်မရဲ့မိတ်ဆွေ မေ ကတော့ “နေထိုင်စားသောက်စရီတ်သက်သာတဲ့အပြင် ဝင်ရထွက် ရလွယ်တယ်လေ စစရောက်ချင်းဆို အလည်ဗီဇာ ရက် ၃၀ ရတယ်၊ ပြီးရင် လာအို ကမ္ဘောဒီးယား နယ်စပ်ကို ကားလေးနဲ့ ထွက် ပြီးရင် သုံးလအလည်ဗီဇာနဲ့ ကြိုက်သလောက်နေလို့ရတယ် အခုနောက်ပိုင်းရောက်လာတဲ့ မြန်မာ လူငယ်တွေဒီလိုပဲ သုံံးလတစ်ကြိမ် သက်တမ်းတိုးနေလာကြတာ ဘာပြဿနာမှမဖြစ်ဘူး” လို့ဆိုပါတယ်။ 

ဒါပေမယ့် မြန်မာလူမျိုးများအတွက် အလုပ်အကိုင်အခွင့်အလမ်းကတော့ တအားနည်းပါတယ်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ဗီယက်နမ်မှာက အောက်ခြေလုပ်သားများပြီး စစ်ဘေးဒဏ်ခံရခြင်းနဲ့ လူတိုင်းက စီပွားရေးလုပ်ငွေရှာလိုကြပြီး အကြမ်းပတမ်းအလုပ်တွေကို လုပ်နိုင် ကြတာကြောင့် ဖြစ်ပါတယ်။

ကျွန်မတို့ ပထမဆုံးတည်းခဲ့တဲ့ မြို့အစွန် လေဆိပ်နားကဟိုတယ်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်က  ထမင်းကြော် ဆိုင်ဆိုရင် မနက်(၅) နာရီဆိုင်စဖွင့်ပြီး ည(၁၁) နာရီမှ ဆိုင်ပိတ်ပါတယ်။ အဲ့ဒီထမင်းကြော်ဆိုင်ပိုင်ရှင်က “ငါကဆိုင်ပိုင်ရှင် ဆိုပေမယ့် မနက်ကနေ ညအထိနေ့တိုင်းပိတ်ရက်မရှိဘူး ငါ့ဆိုင်က အလုပ်အားလုံး လုပ်ရတယ် ဒါကြောင့်ငါအရမ်းပင်ပန်းတယ်” လို့ပြောနေရပေမယ့် အခြားထမင်းကြော်ဆိုင် တွေကလဲ ယခုလို အပြိုင်အဆိုင် ရောင်းချနေကြတာမို့ သူခမျှာ ပင်ပန်းနေပေမယ့် အလျှော့မပေး မနားရဲတဲ့ ပုံစံပေါက် နေပါတယ်။

ဗီယက်နမ်ထမင်းကြော်တစ်ပွဲဟာ ကျွန်မတို့ လင်မယားနှစ်ယောက်စားလို့ရတဲ့အထိ များပါတယ် အဲ့သလိုပဲ ဗီယက်နမ်မှာ ဟင်းမှာလိုက်တိုင်း တစ်ပွဲကိုအများကြီး ချပေးတာမို့ ဗီယက်နမ်တွေဟာ မြန်မာနိုင်ငံက လယ်သမားကြီးတွေလို ဗိုက်ပြည့်အောင် ထမင်းအများကြီးစားပြီး တစ်နေ့ကုန် လယ် ထွန်ရသလိုပါပဲလို့ အင်အားနဲ့အလုပ်လုပ်နိုင်ဖို့ အများကြီးစားကြတယ်လို့ ကျွန်မခံစားမိခဲ့ပါတယ်။

(Hanio) မြို့ ဘယ်နေရာမှာပဲ ဖြစ်ဖြစ် မနက်၅ နာရီဆိုရင် လမ်းမပေါ်မှာလူတွေရောက်နေပါပြီ။ ဆိုင်တွေ ကလဲ ခင်းကြင်းဖို့ပြင်ဆင်နေကြပါပြီ  တက်စီကားတွေကလဲ လမ်းမပေါ်ရောက်နေပါပြီ မနက် ၇ နာရီ ၈ နာရီဆိုရင် ဘဏ်တွေ ဖွင့်ပါပြီ။ 

ရက်ကွက်ဈေးတွေကလဲ ကြက်ပျံမကျစည်နေပါပြီ။ ဆိုင်တွေ လူတွေက ညမိုးချုပ်တဲ့ ည(၁၀)နာရီလောက်အထိ  လမ်းမပေါ်မှာ ရှိနေကြတုန်းပါ။ 

ဒါကြောင့်လဲ ဗီယက်နမ် စားသောက်ဆိုင်တွေ ဟိုတယ်တွေမှာ မြန်မာအလုပ်သမားတွေ မတွေ့ခဲ့ရပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ထိုင်းမှာတော့ နေရာ တော် တော်များများမှာ မြန်မာအလုပ်သမား တွေရှိပါတယ်။ 

ဗီယက်နမ်မှာ နိုင်ငံခြားသားတွေ အလုပ်ဝင်လုပ် နိုင်ပါမလား နဲ့ အရှေ့တောင်အာရှနိုင်ငံသားတွေ လွယ်လွယ်ကူကူ အလုပ်ရှာနိုင်ပါ့မလား တွေးမိတယ်။  

ကျွန်မရဲ့အတွေးကို ဗီယက်နမ် (Hanio) မြို့မှာသုံးနှစ်ကျော်နေပြီးပြီဖြစ်တဲ့ မေ ကတော့ ထောက်ခံ ပါတယ် “ကျွန်မကျောင်းပြီးရင် ဒီမှာအလုပ်ရဖို့မလွယ်ဘူး အလုပ်လဲမခန့်ချင်ဘူး ပြီးတော့ လစာကလဲ နည်းတယ် ဒါကြောင့်ကျွန်မကတော့ အခြားနိုင်ငံပြောင်းပြီး အလုပ်သွားလုပ်ဖို့ပဲ စဉ်းစားတယ်” လို့ပြော ပါတယ်။

ဒါကြောင့် ဗီယက်နမ်မှာကျောင်းတက်နေတဲ့ မြန်မာနိုင်ငံသား လူငယ်အများစုကတော့ ကျောင်းပြီးရင် မြန်မာနိုင်ငံမတည်ငြိမ်သေးသရွေ့ ကိုရီယား၊ ဂျပန်တို့မှာ အလုပ်မရမချင်း မိမိနိုင်ငံမပြန်ပဲ ထိုင်းနိုင်ငံသို့ ရွှေ့ပြောင်းလာဖို့ တွေးနေကြပါတယ်။ 

တစ်ဘက်မှာလဲ ထိုင်းနိုင်ငံက နိုင်ငံရေးအခြေအနေကောင်းပြီး စီးပွားရေးတစ်ရှိန်ထိုး တိုးတက်လာနေတဲ့ ဗီယက်နမ်ကို ကြောက်နေတဲ့ပုံပေါ်ပါတယ်။ ဗီယက်နမ် စီးပွားရေးနဲ့ပတ်သတ်ပြီး တိုးတက်ဖွံ့ ဖြိုးနေတဲ့ အကြောင်းကို ထိုင်းစီးပွားရေးရှင်တစ်ဦးလဲဖြစ် စီးပွားရေးပညာရှင်တစ်ဦးလဲဖြစ်တဲ့ ကျွန်မရဲ့ ဆရာက “သူတို့နိုင်ငံက ကျောင်းတွေ လူငယ်တွေကို စီးပွားရေးလုပ်တက်အောင် အဓိကထားသင်တာ ဒါကြောင့် နောက်ပိုင်း သူတို့နိုင်ငံလူတွေကစီးပွားရေးတအားလုပ်တက်လာမှာလို့” ပြောပါတယ်။ 

ဗီယက်နမ်၏ အင်္ဂလိပ်စာ တိုးတက်မှု- ပညာရေး မူဝါဒနှင့် စီးပွားရေး တွန်းအား
၂၀၁၆ ခုနှစ်ဝန်းကျင်တွင် Vietnam National University - Ho Chi Minh City ကို ဆရာဖြစ် မွမ်းမံသင်တန်း တက်ရောက်စဉ် ကျွန်မ လေ့လာတွေ့ရှိခဲ့ရတာတော့  ထိုကာလက ဗီယက်နမ်လူငယ် အများစုသည် အင်္ဂလိပ်စာကျွမ်းကျင်မှု အားနည်းနေဆဲ ဖြစ်ပါတယ်။ 

ဒါကြောင့် အစိုးရက နိုင်ငံခြား ဘာသာစကား စီမံကိန်း (Project 2020) ကဲ့သို့သော ကြီးမားတဲ့ ရည်မှန်းချက်တွေ ချမှတ်ထား သော်လည်း လက်တွေ့မှာ ဆက်သွယ်ပြောဆိုနိုင်စွမ်း (communicative competence) နိမ့်ကျ နေမှုကြောင့် ဗီယက်နမ်တက္ကသိုလ်တွေကပေးတဲ့ နိုင်ငံတကာပညာသင်ဆုတွေကို မြန်မာအပါအဝင် အခြားနိုင်ငံတကာကျောင်းသားများ စိတ်ဝင်တစား လာပြီးတက်ရောက်ခြင်း နည်းပါးခဲ့တယ်။

ဒါပေမယ့် ၂၀၁၆ ခုနှစ်နောက်ပိုင်းမှာ ဗီယက်နမ်အစိုးရက နိုင်ငံတကာနဲ့ ပေါင်းစည်းရေးကို ဦးစားပေးပြီး ပညာရေးစနစ်ကို ကြီးကြီးမားမား ပြုပြင်ပြောင်းလဲခဲ့တယ်။ 

ဒါကြောင့် ပြည်ပနိုင်ငံတွေကို လူငယ်တွေ ပညာသင်စေလွှတ်ခြင်းအပြင်၊ အဓိကအားဖြင့် ဆရာ/ဆရာမများရဲ့ အရည်အချင်းမြှင့်တင်ရေးနဲ့ သင်ရိုး ညွှန်းတမ်းပြုပြင်ရေးတို့ကို မူဝါဒချမှတ် ဆောင်ရွက်ခဲ့ပါတယ်။  

အဲ့ဒီ မူဝါဒ တွန်းအားနဲ့အတူ၊ အင်္ဂလိပ်စာ ကျွမ်းကျင်သူတွေက နိုင်ငံတကာအဖွဲ့အစည်းတွေနဲ့ ပြည်တွင်းစီးပွားရေးအတွင်းမှာ ပိုမိုကောင်းမွန်တဲ့ လုပ်ခလစာနဲ့ အလုပ်အကိုင်အခွင့်အလမ်းတွေ ရရှိလာတော့ ဗီယက်နမ်လူငယ်ထုကြီး တစ်ရပ်လုံးမှာ အင်္ဂလိပ်စာသင်ယူလိုမှု လှိုင်းလုံးကြီး ပေါ်ပေါက်လာခဲ့ပါတယ်။  

စီးပွားရေးနဲ့ ပညာရေး ပူးပေါင်းဆောင် ရွက်မှု၏ ရလဒ်အဖြစ် ယခုလက်ရှိကာလမှာ ဗီယက်နမ်လူငယ်တွေရဲ့ အင်္ဂလိပ်စာ အရည်အချင်း သိသိသာသာ တိုးတက်လာတာကို နိုင်ငံတကာဘာသာစကား ကျွမ်းကျင်မှု အညွှန်းကိန်း (English Proficiency Index) တွေမှာ တွေ့ရှိလာပါတယ်။ 
 
ဗီယက်နမ်မှာ ကြုံရတဲ့ လက်တွေ့ စိန်ခေါ်မှုများ

အရှေ့မှာ ဗီယက်နမ်ရဲ့ အင်္ဂလိပ်စာ တိုးတက်မှု အလားအလာတွေအကြောင်း ပြောခဲ့ပေမဲ့၊ တကယ်တမ်း လက်တွေ့မှာတော့ စိန်ခေါ်မှုတွေ ရှိနေတုန်းပါပဲ။

၁။ အင်္ဂလိပ်စကားပြော အရည်အသွေး အားနည်းတုန်း 🗣️
ကျွန်မတို့ (Hanio) လို မြို့တော်မှာတောင် စားသောက်ဆိုင်၊ ဟိုတယ် ဆိုင်ဝန်ထမ်း အတော်များများက ထိုင်းနိုင်ငံသားတွေထက်တောင် အင်္ဂလိပ်စာ ပိုအားနည်းတာကို သတိထားမိတယ်။ နိုင်ငံတကာ အဆင့်မီ ဝန်ဆောင်မှုပေးတဲ့နေရာတွေမှာလဲ ဆက်သွယ်ရတာ ခက်ခဲနေတုန်းပဲ။

လက်ရှိ ဗီယက်နမ်မှာ ကျောင်းတက်နေတဲ့ မေ ဆိုရင်လည်း သူတို့ကျောင်းက ဗီယက်နမ် ဆရာတွေ အင်္ဂလိပ်လို ရှင်းပြတာကို နားမလည်တာမျိုးတွေ ရှိနေသေးတယ်။ ဒါကြောင့် ပညာရေး အရည်အသွေး ပိုကောင်းတဲ့ ဥရောပနိုင်ငံတစ်ခုမှာ မဟာတန်း ဆက်တက်ဖို့ စဉ်းစားနေတယ်လို့ ပြောတယ်။ ဒီတော့ အဆင့်မြင့်ပညာရေးမှာ သင်ကြားမှု အရည်အသွေးက စိန်ခေါ်ချက်ဖြစ်နေတုန်းပဲပေါ့။

၂။ ကျန်းမာရေး စောင့်ရှောက်မှုက စိတ်မချရသေးဘူး 🏥
ကျန်းမာရေး ဝန်ဆောင်မှုကတော့ တကယ်ကို စိတ်ပူစရာပါ။ ကျွန်မ ကိုယ်တိုင် အရေးပေါ် ကိစ္စတစ်ခုနဲ့ (Hanio) အကြီးဆုံး နိုင်ငံတကာဆေးရုံကြီးကို သွားရတဲ့အခါ ထိုင်းနိုင်ငံက နယ်မြို့ဆေးရုံလောက်တောင် စိတ််ကျေနပ်မှုမရတာကို တွေ့ခဲ့ရတယ်။

ပြဿနာက ဆရာဝန်နဲ့ ဝန်ထမ်းအများစုဟာ အင်္ဂလိပ်လို မပြောနိုင်တာပဲ။ ဒါ့အပြင် ဆေးရုံအဆောက် အအုံတွေသာ ခမ်းနားနေပေမဲ့ ထိုင်းမှာလို ခေတ်မီဆေးပစ္စည်း အပြည့်အစုံမရှိပေမယ့် ဆေးကုသ စရိတ်ကထိုင်းမှာဆေးကုသသလောက် မြင့်မားနေပါတယ်။ 

ဗီယက်နမ်ကို ရောက်နေတဲ့ တခြား မြန်မာနိုင်ငံသားတွေရဲ့ ပြောပြချက်တွေအရလည်း နိုင်ငံခြားသားတွေအတွက်တော့  ဆေးရုံတွေက သိပ်အဆင်မပြေသေးဘူးလို့ သိရတယ်။

ဒီထက်ပိုဆိုးတာကတော့ လွန်ခဲ့တဲ့ သုံးနှစ်လောက်က ကျွန်မရဲ့ အမေရိကန်နိုင်ငံသား မိတ်ဆွေ တစ်ယောက် ဗီယက်နမ်နယ်မြို့မှာ ဆိုင်ကယ်မတော်တဆဖြစ်ပြီး ခြေထောက်ကျိုးခဲ့တဲ့ဖြစ်စဉ်ပါ။ 

သူနဲ့ အတူပါတဲ့ သူ့မိတ်ဆွေကတော့ သွေးထွက်လွန်းပြီး အချိန်မီ ဆေးမကုသနိုင်ခဲ့လို့ ဆုံးပါးသွားခဲ့ရတာ ကို ဝမ်းနည်းပက်လက်ပြောပြဖူးတယ်။ 

ဒီလိုဖြစ်စဉ်ကြောင့် ဗီယက်နမ်မှာ မတော်တဆထိခိုက်မှု ဖြစ်မှာကို ကျွန်မအတော်လေး ကြောက်ရွံ့မိပါတယ်။

ဒီအချက်တွေဟာ ဗီယက်နမ်ကို ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်ဖို့ စဉ်းစားတဲ့အခါ လုံးဝ ထည့်သွင်းစဉ်းစားရမယ့် လက်တွေ့ စိန်ခေါ်မှုတွေပဲ ဖြစ်ပါတယ်။

ဒီတစ်ခါတော့ ကျွန်မတို့ရဲ့ ဆောင်းပါးကို ဒီမှာပဲ နိဂုံးချုပ် ပါမယ်။

ဒီဆောင်းပါးကို ရေးရတဲ့ရည်ရွယ်ချက်ကတော့— မြန်မာပြည်ရဲ့ နိုင်ငံရေး မတည်ငြိမ်မှုတွေကြောင့် ပြည်ပထွက်ဖို့ စဉ်းစားနေရတဲ့သူတွေအတွက်ပါ။ အထူးသဖြင့် ထိုင်းနိုင်ငံမှာ ဗီဇာတင်းကြပ်မှုတွေနဲ့ ရင်ဆိုင်နေရလို့ တခြားနေရာ ပြောင်းဖို့စဉ်းစားနေတဲ့သူတွေ၊ ဒါမှမဟုတ် ပြည်တွင်းကနေ တစ်နေရာရာကို မဖြစ်မနေ သွားရတော့မယ့် မြန်မာနိုင်ငံသားတွေအတွက်ပါ။ ဗီယက်နမ်နဲ့ ပတ်သက်တဲ့ မှန်ကန်တဲ့ သတင်းအချက်အလက်တွေရပြီး၊ သူတို့ရဲ့ ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်ရေး ဆုံးဖြတ်ချက်မှာ အကျိုးရှိစေဖို့ ရေးသားတင်ပြခဲ့တာပါ။

နောက်လာမယ့် ခရီးစဉ်... "နေဝင်ခဲ့သော ခမာအင်ပါယာ"

နောက်ဆက်တွဲအနေနဲ့ စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းတဲ့ ခရီးစဉ်တစ်ခုကို ကျွန်မတို့ ဆက်သွားကြဦးမှာပါ။
ခေါင်းစဉ်ကတော့ "နေဝင်ခဲ့သော ခမာအင်ပါယာ" တဲ့။ ကမ္ဘောဒီးယားနိုင်ငံရဲ့ သမိုင်းဝင် အမွေအနှစ်ဖြစ်တဲ့ အန်ကောဝတ် ဘုရားကျောင်း အကြောင်းကို ခရီးသွားဆောင်းပါးအဖြစ် ရေးသားသွားမှာပါ။ ဒီတစ်ခါမှာ ပိုပြီး ထူးခြားတာက မြန်မာသမိုင်းပညာရှင်တစ်ဦးရဲ့ သုံးသပ်ချက်တွေနဲ့ အဖြေတွေ ကိုပါ ထည့်သွင်းတင်ပြသွားမှာ ဖြစ်ပါတယ်။

ဒါကြောင့် သမိုင်းနောက်ခံအချက်အလက်တွေနဲ့ ပညာရှင်ရဲ့ အမြင်သစ်တွေကို ဖတ်ရှုရဦးမှာမို့လို့ ဆက်လက် စောင့်မျှော်အားပေးကြပါဦးနော်!