အကူညီ တောင်းပါတယ် ရှင့် ။
ကျွန်မက Tha Shu (Myanmar) Glory Fashion အထည်ချုပ်စက်ရုံက ဝန်ထမ်းအလုပ်သမားတဦးပါ။
စက်ရုံထဲက ထမင်းစားဆောင် လုံလောက်မှုမရှိလို့ ပါ။ ဓါတ်ပုံပါ ပေးပို့လိုက်ပါတယ်။ စက်ရုံမှာ စက်လိုင်း ၁၅ လိုင်းရှိပါတယ်။ တလိုင်းကို စက်ချုပ်လုပ်သား ၇၀ ဝန်းကျင်ရှိတော့၊ စက်ရုံမှာ လုပ်သား ၁၄၀၀ နီးပါးလောက် ရှိပါတယ်။
နဂိုကတည်းက ထမင်းစားဆောင်က စက်ရုံလုပ်သားတွေအတွက် အလုံအလောက်မှု မရှိပါဘူး။ အခုလည်း စက်ရုံပစ္စည်းတွေ ထပ်ထည့်ထားတော့ ပိုပြီးကျပ်ကျပ်တည်းတည်း စားသောက်နေရပါတယ်။ စက်ရုံထဲက သမံတလင်းမှာ နေ့လယ်စာကို ချစားသူတွေလည်း ရှိပါတယ်။ တချို့နေရာတွေက ထမင်းစားလို့ မသင့်တော်တဲ့ နေရာတွေမှား စားနေရတာပါရှင့် ။
သောက်သုံးရေတွေကလည်း သန့်ရှင်းမှုမရှိပါဘူးရှင့် ။ ရုံထဲက စက်တွင်းရေကို ပုံးတွေထဲထည့်ပြီး ပိုက်လိုင်းကနေ တဆင့် သောက်ရတာပါ။ အနည်တွေ ပါတာနဲ့ အောက်နံ ရတာ အဲလို မသန့်ရှင်းတဲ့ ရေကို သောက်နေရပါတယ်။ အိမ်ကနေ ရေယူလာပြီးသောက်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ စက်ရုံထဲကို ရေယူခွင့်မရပါဘူး။ ဒါကြောင့် ယူလာတဲ့ ရေကို အပြင်ထွက် သောက်ခိုင်းပါတယ်။
စက်ရုံအပြင်ထွက်ပြီး ရေသောက်လို့ ကြာရင်လည်း လိုင်းမန်နေဂျာ၊ အောစူပါနဲ့ ဆူပါတွေက ဆဲဆိုပါတယ်။ စံချိန်မပြည့်တာတွေနဲ့ ရောပြီး ပြောဆိုပါတယ်။ ဆဲရင် အများရှေ့မှာ အရှက်ရအောင် ခန္ဓာကိုယ် အစိတ်ပိုင်းတွေ၊ -ာ စကားနဲ့ ေ-ာက် စကားလုံးတွေ နဲ့ ဆဲဆိုပါတယ်။ တခါတရံ စက်ရုံပိုင်ရှင်ကိုယ်တိုင် ဆူပြောတာတွေ ရှိပါတယ် ရှင့်။
“ဝယ်လွန်”လို အင်္ကျီကို တနေ့ အထည်လေးဆယ် စံချိန်တောင်း ချုပ်ခိုင်းတာပါရှင့် ။ အာဏာမသိမ်းမီကဆို တနေ့ ၂၅ ထည်လောက် ချုပ်ရတဲ့ အမျိုးအစားပါ။ မမျှမတနဲ့ ချုပ်ပေးနေရတာပါ ရှင့်။
စက်ရုံမှာ အလုပ်ချိန်စတာနဲ့ တခါးအားလုံးပိတ်ထားပါတယ်။ အပေါက် တပေါက်ပဲ ဖွင့်ထားပေးတာပါ။ ဒါကြောင့် စက်ချုပ်လုပ်သားတွေ အားလုံး ပူလောင်တဲ့ဒဏ်ကို ခံရပါတယ်။ ပန်ကာတွေလည်း မရှိပါဘူး။
စက်ရုံက ရွှေသံလွင်စက်မှုဇုန်၊ သံလွင်လမ်းမှာပါရှင့်။ တရုတ်နိုင်ငံသား ပိုင်ပါတယ် ရှင့်။
လာရောက် ဖြေရှင်းပေးစေလို ပါတယ်။
